Utrecht kondigde aan dat de nieuwe wijk Merwede autovrij wordt. In Utrecht hebben de ontwikkelaars bij de wijken Merwede en Beurskwartier samen met de gemeente vooraf goed nagedacht over de buurtlogistiek. In de mobiliteitsplannen is uitgewerkt hoe men in de wijk maatregelen neemt om het bestelverkeer in de greep te houden.
In een wijk van zo’n 3.000 woningen komen elke dag 6 tot 10 bestelauto’s 400 pakjes brengen. Tel daarbij op de ruim 20 voertuigen van Picnic, Albert Heijn en Jumbo. De lokale supermarkten, horeca en kantoren ontvangen op hun beurt dagelijks 10 tot 20 vrachtwagens. Vergeet ook niet alle afvalinzamelaars en de bijna 100 servicebusjes van de loodgieter, verwarmingsmonteur, schilder, Miele-reparateur, keukenbouwer en thuiszorgmedewerkers. En ’s avonds melden zich nog eens twee- tot driehonderd maaltijdbezorgers. Dan is de beoogde autoluwe wijk alles behalve bestelautoluw.
In de Utrechtse wijk komen parkeer- en distributievoorzieningen, zoals stadslogistieke hubs, in de Merwedekanaalzone dicht tegen de stadsboulevards aan, waarbij de woongebieden zelf autoluw blijven. De gemeente maakt voorzieningen voor de belevering in de woongebieden met vrachtfietsen. De handhaving kan ook zonder lastige maatregelen zoals paaltjes met elektronische kentekenhandhaving in de voetgangerszones.
Er komen hoogwaardige logistieke oplossingen voor grotere vrachtvoertuigen. Er komen gecentraliseerde en inpandige mobiliteitshubs van waaruit de leveringen naar bewoners en ondernemers in de wijk gebeuren. Aflevering van pakketjes vindt plaats in pakketmuren in de mobiliteitshubs of aan de voordeur met bezorgrobots, vrachtfietsen en lichte elektrische voertuigen.
Uitzonderingen blijven mogelijk met levering tot aan de deur met tijdelijke digitale ontheffingen voor nood- en hulpdiensten, incidentele grote bezorgingen, vuilnisophaaldiensten, verhuiswagens, doelgroepenvervoer en bouw- en onderhoudsverkeer; dat is slim toegangsbeheer.
Utrecht laat in de wijken Merwede en Beurskwartier zien dat publieke en private professionals samen de bevoorrading slim in kunnen richten voor een vitale woonwijk waar de openbare ruimte uitnodigt tot gezond bewegen, lekker ontspannen en ontmoetingen met buurtgenoten. De aanpak in Utrecht is inspiratie voor andere gemeenten. Die gemeenten zijn namelijk verantwoordelijk om die voorwaarden voor de bevoorrading mee te geven aan de projectontwikkelaars die in de wijken aan het werk gaan.
Walther Ploos van Amstel
Lector Citylogistiek Hogeschool van Amsterdam
Stadslogistieke hubs, vrachtfietsen, bezorgrobots, tijdelijke digitale ontheffingen.
Dit komt op mij vooral over als enorm ingewikkeld gedoe. Hoe leg ik, als toekomstige bewoner, het systeem met ‘mobiliteitshubs’ – als ik het zelf al doorgrond heb – uit aan de pizzabezorger, de verhuizers, de oost-europese loodgieter, de pakketbezorger en de thuiszorgmedewerker, waarbij vooral de laatste twee op extreem krappe tijdsschema’s zitten en dus helemaal geen tijd hebben om zich in alle nieuwe ‘slimme’ systemen te verdiepen?
Het leven wordt er niet eenvoudiger op. Ook niet als als bezorger, als je overal in Nederland tegen wijken aanloopt die allemaal weer een andere slimme oplossing hebben gekozen. Hoeveel tijd zouden we met allen zometeen gaan besteden om dit allemaal weer uit te vogelen, hoeveel tijd doorbrengen voor dichte slagbomen, afsluitpalen en met zoekrondjes rijden? Hoe moet dit met laaggeletterden, met mensen die de taal niet machtig zijn, mensen die niet zo handig zijn met internet dat ze even snel een ‘tijdelijke digitale ontheffing’ voor wijk X kunnen regelen?
Welk probleem zijn we nu eigenlijk aan het oplossen? Ik woon zelf in een wijk zonder parkeren op straat (alleen in garage). Een aantal straten is autovrij, maar elk pand is ook nog met de auto bereikbaar. Het is rustig op straat. Kinderen spelen hier op straat en mensen ontmoeten elkaar op pleinen in de straat. Ik heb nog niemand gesproken die zich hierbij gehinderd voelt door de paar bestelbusjes die er nog rondrijden voor leveranties e.d.